Heppen

Natuur, stilte en een vleugje humor

Leopoldsburg kende ik vooral van de legerbasis. Strak in het gelid, orde en discipline. Maar vanaf nu denk ik bij Leopoldsburg ook aan de prachtige natuur van deelgemeente Heppen. Een stukje in België waar je écht tot rust komt in plaats van marcheert.

De georganiseerde tocht telt 13 kilometer, opgedeeld in twee lussen. De eerste lus van 7 kilometer leidt ons meteen het groen in, terwijl de tweede lus van 6 kilometer nog wat verborgen parels prijsgeeft.

Start aan de voetbalkantine van Heppen

De startplaats kon niet lokaler zijn: aan de voetbalkantine van Heppen, waar de geur van koffie en de vers gemaakte soep al in de lucht hangt.
De eerste straat links is meteen een schot recht op doel: we verdwijnen het bos in.

Het pad slingert tussen hoge bomen die als wachters langs de weg staan. Hier heerst rust — alleen het zachte geknerp van onze schoenen op het grind en het geritsel van bladeren die meewiegen met de wind.

De natuur als kunstschilder

Niet veel later ontmoeten we een vijver die je even stil maakt. Wat zich boven het water ontvouwt, wordt beneden feilloos weerspiegeld. Alsof de wereld zichzelf bewondert in een spiegel. De natuur lijkt hier haar eigen schildersezel te hebben neergezet, en met penseelstreken van licht, schaduw en kleur schildert ze een zelfportret. Een meesterwerk, samengesteld uit het mooiste kleurenpalet dat ze bezit.

De kleuren dansen op het wateroppervlak: zacht goud, diep groen en een vleugje koper van de herfst die zich nog even laat zien. Je zou haast denken dat het schilderij nog nat is, zo levendig oogt het.

Bekenden, onbekenden en… een vermiste fietser

Onderweg kruisen we enkele bekenden en onbekenden. Een statig boerenpaard dat in zijn wei geniet van de zon, zijn vacht glanzend als vers gepolijst leer. Even verderop, tussen bloemen en een vleugje absurditeit, ontdekken we hem: de man die ze al héél lang geleden als vermist hadden opgegeven.

Gelukkig vonden wij hem terug! Nog steeds op zijn fiets, ietwat vermagerd, maar duidelijk gelukkig in Heppen. Een vleugje humor op onze route, alsof zelfs het dorp graag een grapje maakt met voorbijgangers.

Halverwege tijd voor een drankje

Na zeven kilometer komen we terug langs de startplaats. De voetbalkantine blijkt niet alleen een vertrekpunt, maar ook een uitstekende plek voor een plaspauze en een warm drankje om op krachten te komen. Met een glimlach en hernieuwde energie begin ik aan de tweede lus. Het voelt bijna alsof ik twee wandelingen in één beleef. Elk met een eigen karakter.

Vlonderpaden en verborgen paadjes

De laatste 6 kilometer leiden ons opnieuw het groen in. Ik stap over de natte bladeren, langs open velden waar de wind vrij spel heeft en ik eindig op een vlonderpad dat zich sierlijk door het landschap slingert. Altijd een zalig gevoel, wandelen over zo’n houten pad tussen wuivend gras alsof je even boven de aarde zweeft.

Waarom Heppen je zal verrassen

Heppen is meer dan een deelgemeente van Leopoldsburg. Het is een plek waar stilte spreekt, waar natuur en humor elkaar een knipoog geven, en waar elke bocht weer iets nieuws onthult. Of je nu komt voor de bossen, de vijvers of gewoon om even te ontsnappen aan de drukte — hier vind je rust in beweging. En misschien, heel misschien, kom je onderweg ook wel iemand tegen die je niet had verwacht.