Wuustwezel

Een gevoel van rust overvalt me zodra ik tussen de akkers loop. De horizon lijkt eindeloos, het uitzicht is adembenemend. De lucht is fris en ik ruik de geur van nat gras. De modder onder mijn schoenen maakt het pad zachter, haast dempend.

Even later verlaat ik het open landschap en passeer ik langs het schietveld, een militaire oefenbasis. De aanwezigheid van het terrein contrasteert met de stilte van de natuur, maar op de een of andere manier past het toch in het decor. Er heerst hier een bepaalde spanning, maar ook nieuwsgierigheid. Is wandelen hier toegestaan of ga ik overmeesterd worden? Het is vooral een spannend gevoel dat overheerst.

Halverwege kom ik aan bij een speelbos. Hier neem ik een welverdiende pauze. Ik ga zitten op een bankje en laat de omgeving even op me inwerken.

Met hernieuwde energie zet ik mijn tocht voort, benieuwd naar wat Wuustwezel nog meer te bieden heeft. Even verder voert de wandeling me door rustige woonwijken, waar het leven zijn gewone zondagse gangetje lijkt te gaan. Daarna duik ik weer het groen in, dit keer via stille bospaden die omgeven zijn door hoge bomen en het zachte gefluister van de wind door de bladeren. De bomen wiegen precies letterlijk mee.

Wat begon als een gewone wandeling, groeide uit tot een verrassende ontdekkingstocht.