Gewandeld op 14/9/2025

Onze laatste wandeling van het weekend brengt ons naar Diepenbeek, waar we nog een keer onze wandelschoenen aantrekken voor een eenvoudige lus: knooppunten 95 - 96 - 97 - 95. In totaal tikt de teller hiermee een ruime 68 kilometer aan. Het begin van deze wandeling voelt licht en moeiteloos, gewoon een aangename tocht door het Limburgse landschap. Eenvoud siert, zeggen ze, en vandaag was dat helemaal waar. Zelfs langs een woonzorgcentra en onder een met graffiti bespoten brug wisten we te genieten van het uitzicht. Of kwam het door het heerlijke zonnetje op onze snoet en de prachtige wandelingen die we de afgelopen dagen hebben mogen beleven?

Na 3,5 km kwamen we terug aan de auto, maar we waren nog niet helemaal klaar om te stoppen. Het weekend mocht nog niet eindigen. Dus besloten we een stukje verder te stappen, rechtdoor waar we eerder rechtsaf gingen. En wat een beloning kregen we daarvoor…

Plots verschijnt er tussen het riet een grote plas water, met een pad dat er dwars doorheen loopt. Langs weerskanten zijn houten tableaus gebouwd met rustige zitbanken – een onverwacht rustpunt in het landschap. De wereld lijkt daar even stil te staan.

We stappen verder en slaan een smal bospaadje in, dat ons naar een open gebied leidt. Daar treffen we de begrazers van het natuurgebied: sierlijke paarden die zachtjes grazen in het namiddaglicht. De stilte is bijna tastbaar. In de verte spotten we nog twee reigers, sierlijk en sereen.

Daar, tussen water, bos en paarden, laten we voor een laatste keer de rust op ons afkomen. Dan keren we terug naar de auto. Dankbaar, voldaan en een tikje weemoedig. Wat een prachtig einde van een intens weekend dat ons moe, maar héél gelukkig achterlaat.

We hadden het niet beter kunnen dromen. En wat zijn we blij dat we – op het nippertje – nog de Dauteweijers van Diepenbeek hebben mogen ontdekken.