Loenhout

Vandaag wilde ik Loenhout ontdekken en dat kon ik met niemand beter doen dan met een vriendin die er is op gegroeid. Terwijl we door de straatjes en paadjes zwierven, zei ze plots:

“Hier ben ik zelf ook nog nooit geweest.”

Dat vond ik een bijzonder moment: samen nieuwe plekjes ontdekken. Het was iets eenvoudigs, maar voor mij toch magisch. Mijn ontdekking werd er ook één voor haar, zelfs in het dorp waar zij haar jeugd heeft doorgebracht. We wandelden verder, lachten, keken om ons heen en deelden onze gedachten. Soms gingen die over alledaagse dingen, soms voelden ze dieper, en steeds was er ruimte voor luchtigheid.

Twee vriendinnen samen op pad, in een andere fase van hun leven dan toen ze elkaar als pubers leerden kennen. Samen drijven ze over golven die hen soms uitdagen – de ene woeliger dan de ander – maar waarop ze elkaar altijd weer weten te vinden. Ze inspireren elkaar, zelfs nu, met een vriendschap die met de jaren alleen maar sterker is geworden.

En zo stapten we verder over Loenhoutse grond, met de zon op onze snoetjes en het gevoel dat sommige momenten gewoon goed zijn zoals ze zijn.