Het plan was simpel: een mooie route van 12 kilometer langs knooppunten in Essen. Wat kon er misgaan? Wel... knooppunt 56 bijvoorbeeld.

Ik vond het maar niet. Helemaal rondgelopen, terug, weer opnieuw... en na drie keer op hetzelfde punt te staan, verscheen als een klein wonder, als een lichtstraal door de bomen, eindelijk het mysterieuze bordje 56. Wat een opluchting!

Alleen dacht ik toen: “Als ik nu de hele route nog ga doen, dan kom ik gegarandeerd op 17 km uit.” Dus besloot ik wijselijk om terug te keren. 

Weer een les geleerd: kijk bij elke splitsing goed rond, want sommige knooppunten verstoppen zich graag achter een boom of struik.

Maar ook met een omweg heb ik genoten in Essen, want zelfs als je verdwaalt, blijft het daar mooi.